Nieuwe wending, nieuwe moestuin
Het moest er eens van komen. Mijn leven lang al hou ik van groenten, vind ik rust als ik ze zie groeien, kook ik er graag mee en vind ik ze bovenal ontzettend lekker. Dat ze beregezond zijn, neem ik er met plezier bij :).
Mijn grootouders waren hoveniers. Als kind huppelde ik over de paadjes tussen de boontjes, erwten of aardbeien. ‘Ons oma’ toonde me hoe ik ze mocht trekken. Ik herinner me nog levendig de heerlijke grondgeur uit de serre, waar ik zonnewarme tomaten ging plukken of de paprikaplanten begieten.
In de tuin van mijn ouders mocht ik zelf experimenteren op een klein stukje grond. Apetrots was ik op dat ene bordje groenten dat daarvan die zomer het resultaat was en ik aan mijn papa ging presenteren.
Later, in onze eigen stadstuin, legden we een strook van acht meter om, om er allerlei kruiden te laten groeien. Er kwam een vierkantemeterbak bij voor verschillende soorten sla en in een oude vijver groeien enkele woekeraars: aardperen, mierikswortel en munt.
Intussen verdiepte ik me stevig in het koken – met een diploma kok in avondschool en de uitbating van een woonkamerrestaurant – en maakte ik de titel groentekok een beetje waar. Ik leerde ook over gezonde voeding. Dat de basis daarvoor groenten zijn, en liefst de biologisch-ecologisch gekweekte, werd (uiteraard) in alle gevolgde cursussen bevestigd.
Niet zo lang geleden kochten we een ander huis, landelijk gelegen, met groooooote tuin. Voel je het al aankomen? De plannen voor een ‘echte’ moestuin werden héél snel gemaakt.
Het huis moet nog verbouwd worden en ook in de tuin is heel veel werk. We kunnen nog lang niet verhuizen. Maar het wordt geweldig en we kijken er erg naar uit.
In mijn wilde enthousiasme kocht ik vorig jaar alvast wat groentezaden bij VELT, de Vereniging voor Ecologisch Leven en Tuinieren, waarvan ik al lang lid ben. Zaadjes voor groenten in de nieuwe moestuin natuurlijk. En ook sjalotjes om te poten. Maar de nieuwe tuin was er niet klaar voor, en ik wel. Dus ging ik hier in de stadstuin in het klein aan de slag met zaaien, verspenen en planten. Een extra stukje gazon moest eraan geloven en de aardperen mochten plaats maken voor collega-groenten. De tuin stond snel overvol – veel te vol – met bloeiende planten. We eten hier al eens een bloemkooltje of miniwortel van eigen kweek, binnenkort ook spitskool, tomaten en pompoenen. Vlinders en insekten zijn blij met de bloemen, de slakken en rupsen helaas ook met het frisse groen. De sjalotjes zijn mislukt trouwens, te diep gezet, weer wat bijgeleerd in de kleine oefentuin.
De nieuwe – maar overwoekerde – tuin werd intussen ‘gesloopt’ met grof geschut. Vier containers uitgegroeide struiken werden afgevoerd. Het ligt er nu omgewoeld bij maar gras en onkruid beginnen alweer goed te groeien.
Binnenkort wordt de grond voor de moestuin (eindelijk) omgelegd en bemest en zal er een serre geplaatst worden. En dan is het aan ons! Tijdens de verbouwingen van het huis, verbouwen wij – op verplaatsing dan voorlopig – vanaf volgend voorjaar onze eigen groenten. Tegen verhuistijd hopen we op een geslaagde oogst, al is een eerste jaar zeker nog zoeken en oefenen. Het zou mooi zijn om over enkele jaren jaarrond grotendeels uit eigen tuin te kunnen eten. Maar het belangrijkse zijn het plezier en de voldoening die een eetbare tuin te bieden heeft!
Omdat het moestuinieren helemaal in lijn ligt met het koken ‘met een boon voor groenten’, wil ik er in deze blog ook over schrijven.
Wordt dus zeker nog vervolgd!