Nieuw jaar, nieuw begin … zonder kassa.

Aan de vooravond van 2015 is er groot nieuws van dit kleine culinaire front: het woonkamerrestaurant ‘Table d’Amuse’ zet er na drieënhalf jaar en ongeveer honderdtwintig feestjes een punt achter. Met pijn in het hart, maar ook veel goesting in een nieuwe start.
In den beginne was koken mijn hobby, waaruit dit woonkamerrestaurantje groeide. Al tijdens de eerste testavonden bleek dat het private concept (één reservatie – één groep) een schot in de roos was. Vele aanverwante conceptjes probeerden we nog uit, maar de kleine exclusieve feestjes bleven voor iedereen de absolute favoriet. Vaste klanten als gevolg, een drukbezette agenda ook.
Nu ja, één feestje per week is doorgaans wel voldoende. De voorbereiding van een diner neemt gemiddeld 2 dagen in beslag, en na een lange avond en korte nacht valt er nog op te ruimen. Veel onregelmatige uren kloppen dus aan een laag uurloon. De eenzaamheid en de zenuwen tijdens de voorbereiding, de euforie tijdens een supergeslaagd feestje en de vermoeidheid tijdens de opruim, … op den duur werd die voortdurende afwisseling een aanslag op mijn goed gevoel.

Toch bleef het een heerlijke job met veel voordelen voor ons gezin. Tot ik vorige zomer geconfronteerd werd met het nieuwste fenomeen waar veel restaurants en verenigingen last van ondervinden: reserveren zonder opdagen. Een reservatie lijkt vrijblijvend geworden. Niet dat hier een feestje werd afgezegd, er kwamen telkens enkele gasten minder opdagen dan gemeld. Niet leuk voor de gastheer die voor zijn jarige vrouw een verrassingsfeestje organiseerde, en met vier personen te weinig aan tafel zat. Maar ook niet leuk voor ondergetekende en nog minder voor haar portemonnee. Drie feestjes op rij werd het mij gelapt: twaalf werd negen, negen werd zes, twaalf werd acht. En toen ging ik heel erg nadenken wat ik daarmee aan moest. Zakelijker worden, een contract opstellen, op voorhand laten betalen, … oplossingen genoeg maar de pret was al een stuk minder.

En toen kwam 2015 in zicht met de langverwachte invoering van de geregistreerde kassa voor de horeca. Het is al jaren een welles-nietes of ze er komt en wie verplicht zal zijn ze te gebruiken. Maar volgend jaar is de kassa verplicht en voor een mini-concept als Table d’Amuse is geen enkele uitzonderingsregel van toepassing. Ook al werk ik met een vaste prijs per persoon en per flesje wijn, maak ik één rekening per avond en dus maximum zowat 4 facturen per maand. Ook al valt met kassa even moeilijk te controleren of ik mijn inkomsten officieel aangeef dan zonder kassa. Ook al heb ik tot vandaag alle feestjes mooi gefactureerd, heb ik het vereiste diploma, en ‘restaurant’ in de statuten van m’n bedrijf, en heeft nog geen haan naar dit alles gekraaid. De overheid mag me graag controleren, en vindt daarvoor de kassa met blackbox en smartcard een noodzakelijk ding. Effe langskomen is misschien te inspannend? En het best van al: de kosten van die fantastische controletool mag de horeca zelf ophoesten, een sector die het al moeilijk genoeg heeft. Wat voor mij betekent dat ik mijn zuurverdiende weinige centjes weer mag neertellen voor een compleet nutteloos controlehebbeding dat hier dik in de weg zal staan, en allicht door te weinig gebruik een bron van ergernis zal worden. Ik mag me nog verwachten aan een onderhoudscontract voor de software, de aankoop van een nieuwe kassa om de zoveel jaren wegens verouderd en noem maar op. Voor maximum 4 ticketjes per maand. Ik denk het niet.

Natuurlijk blijf ik koken! Koken wordt weer die oude hobby. Koken voor onszelf, voor vrienden en familie. Misschien ooit op een event als freelance kok, op verplaatsing of wat dan ook, zolang het maar officieel kan zonder er een kassa voor te moeten aanschaffen.
De blog blijft bestaan, met foto’s, recepten, verslagen van leuke feestjes hier ten huize om jullie allemaal te verlekkeren 🙂

Wat ik dan ga doen om den brode? Dat heb ik me ook afgevraagd de voorbije maanden, allicht was het daarom windstil op deze blog. Ik ging op zoek naar een geschikte vacature als (freelance) kok, maar ben intussen bijna toevallig weer gestart in mijn oude functie als zelfstandig grafisch ontwerpster. En daar ben ik best tevreden mee. Lekker gezellig onder collega’s, creatief achter de computer en tijdens de kantooruren. Het is nog niet zo slecht. Als ik maar veel kan koken tijdens het weekend, als hobby!!