In-to-confituur

Moeilijk te zeggen wat de oorzaak is… Was het het verse franse brood met bosbessenconfituur, elke ochtend bij het ontbijt op vakantie? Of de inspirerende website van Madame Confituur (madamconfituur.com) waarop ik botste in mijn zoektocht naar alle versies van melkconfituur, hèt ingrediënt van een superlekker roomijsje eerder die namiddag? Of misschien mijn voornemen de witte suiker al eens meer van het menu te schrappen, om onze jongste van minder exploderende energie te voorzien?

Na vele jaren (bijna) geen confituur te eten en het nog minder zelf te fabriceren, heb ik nu in één week tijd 8 potten gevuld met 3 totaal verschillende bereidingen. Ze zijn allemaal gelukt en stuk voor stuk megalekker. Ik zie mogelijkheden en smaakcombinaties, en moet dringend naar de horecawinkel voor glazen bokaaltjes!

Eerst de rabarber. Thuisgekomen van vakantie valt mijn oog op een goedgegroeide rabarberplant. Dat is nu niet zo moeilijk in een kleine stadstuin. Netjes 1kg rabarber, samen met 250gr tagatose, 250gr gedroogde pruimpjes en 1 zakje pectine goed voor 4 potjes confituur, suikerziekte-proof en een weldaad voor de spijsvertering.

Daarna de melkconfituur: 1 liter volle melk en 500gr suiker met 1 vanillepeul samen in de Kenwood, een avondje op lage temperatuur laten karameliseren en daar zijn 2,5 potjes regelrechte caloriebom. Eigenlijk meer een sausje voor bij roomijs, of een ingrediënt ervan, maar op de boterham ook super!

Gisteren een rijpe ananas in stukjes gesneden en samen met citroen, limoen, geleisuiker, kokos en bruine rum omgetoverd tot de derde lekkernij, waarvan 2 potten vol.

Nu ga ik mijn aandacht richten op de zelfgemaakte bifidusyoghurt die hier ook goed schijnt te lukken. Eens kijken wat ik daar allemaal mee kan. De zuurkoolpot staat ook te wachten op een vulling om over enkele maanden de wintermenu’s mee op te fleuren. Want zelfgemaakt, dat smaakt!