Risotto met duivelse scampi

Twee vliegen in één klap: ik wou eens een lékkere risotto proberen te maken en een recept voor scampi diabolique uittesten. Allebei gelukt en de combinatie smaakte ook overheerlijk.

Ik had het niet erg begrepen op risotto. Toen ik jaren geleden in Zwitserland enkel risotto kon verkrijgen en die dan maar op onze gewone Pilav methode klaarmaakte, was het resultaat een dikke plakbrij weinigsmakend spul. En werd risotto vervolgens geklasseerd bij de niet-eten-als-het-niet-echt-moet gerechten. Tot Alberto, een enthousiaste italiaan op visite in België, mij er terug nieuwsgierig naar maakte, en ik tijdens de volgende vakantie in Rome een risotto bestelde op een terras. Een groot bord ‘hartige rijstpap’. Hoger kon ik het niet kwalificeren. Niet slecht, niet echt lekker en bovenal saai.
Vorige maandag stond toevallig risotto op het programma van de koksopleiding, en dàt begon al ergens op te trekken. Alleen was die rijst nog te beetgaar, veel beet en weinig gaar dus. Met al enige notie van hoe ik het wel zou willen hebben, ben ik er hier thuis gisteren vol goeie moed aan begonnen, en we hebben het hele potje leeggesmuld. Het werd een risotto met vooraf geweekte gedroogde paddestoelen, als overheerlijk bijgerecht.

Het tweede recept – scampi diabolique – moest even een test ondergaan alvorens het hier ‘op de kaart’ komt in amusevorm. Dat zijn gepelde en gebakken scampi begeleid door een sausje op basis van sjalot, look, olijfolie, witte wijn, curry, paprikapoeder, ketchup en room. Heel lekker en helemaal niet moeilijk.

De combinatie van beide was verrukkelijk, met nog een bergje gewokte voorgestoomde groenten erbij: wortel, pastinaak, ramenas, bloemkool en broccoli. Voor herhaling vatbaar!